De beste man had voor mij zijn zoon niet hoeven opofferen. En als het nou zo een redder is,stuur hem dan maar naar deze aardbol. Er is zat te doen voor hem. Het zal mij benieuwen wat er van terecht komt.
Column; Vaderdag
Hans van den Berg
's-Gravenzande 15.06.2018 - Een dag waarop vader, papa, paps, pap of pa alle aandacht krijgt! Nog niet zo populair als moederdag, maar toch wel aangeslagen,
deze 'feestdag' in Nederland. En het is toch geweldig als je kinderen op bezoek komen op deze speciale dag voor vader! Het verstrekt de relaties in het gezin én het is oergezellig, vind ik! ?
In dit stukje wil ik drie vaders noemen die veel indruk op mij gemaakt hebben. Mijn vader, als eerste, heeft veel invloed gehad op mijn leven, veelal ongemerkt. Hij was bakker en werd vader van tien kinderen. Hij had het er erg druk mee, zo'n groot gezin te onderhouden; hij werkte veel en hard. Uit mijn kinderjaren kan ik me niet zoveel herinneren van dingen die hij met me deed. Als klein ventje mocht ik op z'n rug als hij ging zwemmen in de tankval, dat weet ik nog heel goed. Hij nam ons trouw mee naar de kerk, elke zondag, en dan kreeg ik een halve pepermunt van hem, altijd. Hij hield van ons en zocht het beste voor ons, en deed zijn best om dat uit te drukken in gewone dingen, heel eenvoudig.
Een tweede vader ken ik niet persoonlijk, maar dit verhaal over hem is echt gebeurd. Hij was spoorbrugwachter en had een zoontje van zes jaar. Enig kind, dus je begrijpt dat het zijn oogappel was! Ze waren dan ook altijd bij elkaar. Ze woonden bij de spoorbrug, die altijd openstond. Als het sein 'de trein komt' werd gegeven dan liet hij de brug zakken.
Op een dag was hij in zijn wachthuisje, terwijl zijn zoontje buiten speelde. Het sein begon te rinkelen als teken dat er een trein naderde. de vader haalde de handle over en de brug begon te zakken. Plotseling, terwijl hij toekeek hoe de brug naar beneden kwam, zag hij in grote ontsteltenis dat zijn zoontje in de brug was geklommen en nu, tussen alle raderen en kabels in, mee naar beneden kwam, zijn dood tegemoet! Wat moest hij doen?
Daar kwam de trein aandenderen met honderden mensen er in, mannen vrouwen, kinderen, en daar, in de brug, zijn kind! Hij schreeuwde, hij brulde, hij wist zich geen raad..........., en liet de brug verder zakken! Enkele tellen later raasde de trein voorbij, de passagiers vriendelijk zwaaiend naar hem die zojuist zijn enig kind had opgeofferd voor hen! Afschuwelijk, vind je niet? Wat had jij gedaan, als vader?
Foto dospuntodios.com
De derde Vader ken ik wel persoonlijk; Hij is de Vader van de Here Jezus en wil ook jouw Vader zijn! Hij, onze Vader, wist dat alle mensen verloren zouden gaan, door hun zonden. Niemand, niet een, zou kunnen bestaan voor Zijn heiligheid, niemand ontkomen aan de straf!
Maar Hij houdt zoveel van ons dat Hij Zijn enige Zoon Jezus, Die Hem zo dierbaar was, opofferde en aan het kruis liet slaan! Zijn Zoon werd aan dat kruis vermorzeld voor jou en voor mij! Door dát Offer alleen, door Jezus gebracht, mogen wij God Vader noemen, wil Hij onze Vader zijn! Die Vader was bereid om élke prijs te betalen om je te kunnen redden! En Hij deed het, Hij offerde Zijn Enige Zoon er aan op om jou te kunnen redden! Wie is een God als hij, wie is een Vader als Hij?
Hij houdt van ons, meer dan welke vader ook! God, onze Schepper, gaf het Liefste wat Hij had! Wil je dat Geschenk van Hem aannemen, vandaag, of op Vaderdag? Dan word je voorgoed Zijn kind, Zijn zoon of dochter! Weet je, God zou niets liever willen!! En jij? Je aardse vader kon je niet [uit]kiezen, Je hemelse Vader wél! Wat ga je doen?
Zo lief had God de Vader ons,
dat Hij zijn eigen Zoon zond
tot heil van ons gebroken hart,
omdat Hij ons zo kostbaar vond.
Hoe diep en schrijnend was Gods pijn
toen Hij zijn Zoon zo lijden zag;
toch is het Jezus' bloed dat ons
weer dicht in zijn nabijheid bracht.
O zie de mens daar aan het kruis,
met al mijn schuld beladen;
beschaamd hoor ik mijn eigen stem
Hem loochenen en smaden.
Het was mijn zonde die Hij droeg,
totdat Hij riep: 'Het is volbracht!';
zijn laatste adem bracht mij hoop,
zijn sterven werd mijn levenskracht.
Ik roem niet meer in eigen kracht,
in gaven, in wat wijsheid is;
ik roem alleen nog in de Heer,
zijn dood en zijn verrijzenis.
Hoe zou ik delen in zijn loon,
de zege die Hij heeft behaald?
Maar dit weet ik met heel mijn hart:
zijn offer heeft mijn schuld betaald.
[opwekking [509]
H. van den Berg,
Tel. 06-15062838
E-mail: berg.services@telfort.nl
Reacties (4 reacties geplaatst)
Beste Johan, ik heb graag een beetje uitleg, want met een simpele \"het is zo\" overtuig je niemand!
Er is maar een waarheid, met welke argumenten of wetenschsppelijke bewijzen je ook komt. Het heeft dus geen enkele zin om überhaupt te discussiëren.
Echte vaders verwekken hun kind, of voeden hun geaddopteerde kind op. \"Onze vader\" spreekt nooit met ons, is lijfelijk nooit aanwezig en alleen geestelijk aanwezig voor iedereen die dat tegen beter weten in wil geloven. Ik lees de columns over dit discutable maar boeiende onderwerp vaker op deze site. Ik heb dan ook een oprechte vraag, heeft men wel eens overwogen om naar \"onze vader\" te kijken vanuit het oogpunt van een niet gelovig persoon? En nog belangrijker, hier serieus naar te kijken? Of is elke vorm van kritiek ongeoorloofd wanneer het over \"onze vader\" gaat?
