Het blijft een 'raar' verhaal hoe de beslissing voor deze 'nieuwe' kerk tot stand is gekomen. Maargoed hypocrisie en kerk lijken al eeuwen lang een goede combinatie. Dus zo vreemd is het dan weer niet.
Hopelijk vind iedereen zijn plekje en kan de liefde van en voor God weer de boventoon vieren.
Waardig afscheid Maasdijkers van 'De Hoeksteen'
G.J. Kok - Groningen
Maasdijk 25.05.2020 - In een zeer goed verzorgde online-kerkdienst werd op zondag 24 mei 2020 op waardige wijze afscheid genomen
van de voormalige gereformeerde kerk De Hoeksteen in het Zuid-Hollandse Maasdijk.
De symbolische sluiting van de kerk
In deze laatste dienst vanuit De Hoeksteen – vanaf een plaats net buiten de kerkzaal – gingen voor ds. H.M. Habekotté en pastor Anne Stelma-Ribberink. Muzikale medewerking werd verleend door de drie organisten, een panfluitiste en een hoboïste. Veel foto’s van gemeenteleden waren in de kerkbanken geplaatst.
Het thema van de dienst was Exaudi (‘Hoor’). De lezing was gekozen uit 1 Petrus 4 de verzen 12 tot 19, waar onder meer gezegd wordt: ‘Wees niet verbaasd over de vuurproef die u ondergaat, er overkomt u niets uitzonderlijks’.
In zijn korte overdenking zei de predikant onder meer: “De eerste brief van Petrus kreeg in de kerk maar weinig aandacht, werd eigenlijk genegeerd, maar is een zeer betekenisvol en relevant geschrift voor een kerk die lijden ondervindt. De schrijver wilde met zijn brief de eerste christelijke gemeenten een hart onder de riem steken, toen ze lijden en moeite ondervonden door de vervolgingen”. De predikant merkte verder op, dat “wij deze brief niet bij onze situatie hebben uitgekozen, nee, de brief heeft ons gevonden in onze situatie, en biedt in een moeilijke tijd de protestantse gemeente te Maasdijk troost”.
Een amaryllis werd ook gelegd bij de portretten van de voorgangers van voorheen
“Ze werd geschreven in de tijd dat de jonge christelijke kerk zich ontwikkelde als een vreemde eend in de bijt van de toenmalige heidense wereld. Christenen werden met de nek aangekeken en uit ambten en functies gezet. Later kwamen er grootschalige vervolgingen en martelingen. De eerste brief van Petrus is er een voor een kerk in verdrukking”.
“Maar… mogen we onze situatie van vandaag wel vergelijken met die van de eerste christenen? Iedere tijd heeft haar eigen leed. En het raakt soms diep. We luisteren daarom naar de schrijver wat hij ons vandaag te zeggen heeft: ‘Weest niet verbaasd over de vuurproef die u ondergaat; hoe meer u deel hebt aan Christus’ lijden, des te meer moet u zich verheugen en des te uitbundiger zal uw vreugde zijn wanneer Zijn luister openbaar wordt’. Gemeente, wat kan ik daaraan nog toevoegen?” zo beëindigde ds. Habekotté zijn korte overdenking.
De symbolische sluiting van de kerk.
Na de overdenking gingen de predikant en enkele gemeenteleden de kerk door om een amaryllis-in-de-knop neer te leggen ‘op plaatsen van herinnering’: op het orgel, in een kerkbank, op het doopvont, bij de portretten van de vroegere gereformeerde predikanten van Maasdijk, op de kanselbijbel en op de voorlezerskatheder, “plaatsen van onze dierbare herinneringen aan dit kerkgebouw, waar we 53 jaar lang bij elkaar kwamen. Het zijn herinneringen in de knop, die in het nieuwe kerkgebouw tot bloei mogen komen”.’
Na de dienst werden de portretten van de gemeenteleden weggehaald
Na het afsluitende gebed werden de portretten van gemeenteleden, die tijdens de dienst in de kerkbanken stonden, weggehaald en tenslotte sloten de beide voorgangers de deuren van de kerkzaal. Daarna volgde de zegen.
