Column: Hoopvol

's-Gravenzande 14.04.2024 - Dan is daar ‘zomaar’ de Lente; na een donkere winter met veel regen en wind is er dan plotsklaps het voorjaar, het nieuwe leven in de natuur!

De macht van koning Winter is bedwongen, het donkere weer wordt overwonnen door het licht en de zomertijd neemt een aanvang. Zo zou je het poëtisch kunnen verwoorden. Aan alle kanten is het merkbaar; door bomen, struiken en andere gewassen stromen de levenssappen en ontwikkelen zich nieuwe loten en takken. Bloemknoppen staan op openbarsten of hebben het stadium van bloei al bereikt, en worden al druk bezocht door een bijenvolkje. En je hoeft niet eens erg goed op te letten om langs wegen en in bermen de talrijke narcissen en hyacinten de wereld te zien kleuren; schitterend, leven!

De schepselen presenteren zich aan hun Schepper Die dit alles zo feilloos en perfect heeft ontworpen! De vogels zingen opnieuw hun hoogste lied en brengen Hem alle eer en glorie!

“In de beginne schiep God de hemel en de aarde”, zo begint de Bijbel en zo begint God tot ons te spreken middels zijn Woord. Hij vindt het niet nodig om te zeggen dat Hij er is; de schepping toont zichzelf als het werk van Zijn handen, zonder spraak, zonder woorden, maar toch een ‘stem’ die duidelijk verstaanbaar is, en spreekt van Zijn almacht. Plotseling was het er allemaal, toen Hij had gesproken! In zes dagen tijd ‘sprak:’ God het heelal ‘vol’! ‘Hij sprak en het was er, Hij gebood en het stond er.” [Ps. 33:9]

Zojuist schetste ik de totstandkoming heel duidelijk en simpel: God sprak en gebood, en het was er, gewoon en………… p l o t s e l i n g ! Lees de Bijbel, hoor naar het woord van de God van Israël, en ………geloof ! Zo simpel is!

Wij willen het altijd beter weten; ‘yes, we can’, roepen we luid, in navolging van de vroegere aardbewoners, die ‘welaan, laten wij………’ riepen, en aan de torenbouw van Babel begonnen. [Gen.11] Maar het mislukte compleet, en zo gaat het ook vaak met onze Babeltjes.

Wij willen onze eigen boontjes doppen, onze eigen weg gaan, en willen maar niet erkennen dat we compleet afhankelijk zijn van onze Schepper, en o zo kwetsbaar!

Ik kom op het punt dat ik de bomen vergelijk met mensen; wat kunnen wij er ook niet prachtig op staan, in volle ‘bladerpracht’, tijdens de glorietijd van ons leven. Het begint pril en omzichtig, maar dan groeien we soms uit tot grote hoogte. We oogsten veel vrucht en andere triomfen, maar dan plotsklaps of langzamerhand komt de klad er in en vallen onze ‘bladeren’, tot we in ons hemd staan, of nog erger. Een blunder of een verkeerde inschatting kan zomaar het ‘najaar’ voor ons inluiden.

Plotseling is iemand van het toneel verdwenen, en staat ergens als een door de storm geteisterde boom, kaal en uitgeteld. Je kent vast wel voorbeelden uit je eigen leven, of uit het wereldje om je heen waar in het klein of groot iets dergelijks plaatsvond. Dat een storm van formaat je positie of leven in korte tijd totaal ontbladerde! Die ‘storm’ zal van iedereen weer een andere naam krijgen: ziekte, dood, scheiding, ontslag, faillissement, een miskleun of door anderen benadeeld. Stormen, variërend van ‘een tot twaalf Beaufort’, die ons plotseling of langzamerhand in ons hemd zetten, koud en genadeloos. Of, dat we "zomaar" ouder worden, oud worden, bejaard worden, afgedaan hebben!

En God, de Schepper van de bomen, maar ook van de mens, waar is Hij in dit alles? Is Hij er wel? Waarom laat Hij dat allemaal toe, die ontluistering van de mens, “de kroon van de Schepping”? Of is Hij alleen maar toeschouwer?

In de Bijbel tref je het Bijbelboek Job aan dat vertelt over het leven van deze man, zijn gezin en zijn bedrijf. Hij was tot grote hoogte gegroeid en toch was er, volgens God zélf: “ niemand op aarde zoals Job, zó vroom en oprecht, godvrezend en wijkende van het kwaad.”[ Job 1:8] Hij was niet trots geworden, zag niet op anderen neer, en hij ging het kwaad uit de weg! En toch stond God het toe dat hij álles kwijt raakte, zelfs zijn tien kinderen en zijn gezondheid.

In twee dagen tijd werd hij van zijn ‘tooi’ ontdaan, totaal ontbladerd! Hij werd beklaagd door zijn vrienden, die er ook wel van overtuigd waren dat hij deze straf van God wel verdiend zou hebben. Job echter verdedigde zich, beklaagde zich bij God en begreep er ook totaal niets van.

Maar in zijn onbeschrijfelijke nood vindt hij toch troost bij God en profeteert hij zelfs: “ Ik weet dat mijn [Ver]losser leeft, en Hij ten laatste op het stof zal optreden.” [Job 19:25] Door heel deze geschiedenis heen komt hij uiteindelijk gelouterd tevoorschijn, en zegent God hem weer boven mate. Wat ik hiermee wil betogen? Dat God de nederige genade geeft, maar niet altijd materiële voorspoed; christen zijn is geen welvaartsgeloof! Hij beproeft ons vaak op onbegrijpelijke manieren, Hij staat dingen toe, het stormt soms heftig in ons leven, maar in dit alles heeft Hij altijd en overal de controle over! God blaast soms in ons leven omdat Hij wil dat we álles laten vallen en lóslaten, en tot overgave aan Hém komen! Dan zal Hij ons kleden met een lofgewaad en ons zalven met vreugdeolie. [Jes. 61:3]

Er is Hoop, want mijn Verlosser leeft, en is “opgetreden op het stof! “ Is Jezus ook jouw Verlosser?

Zijn optreden had heel wat ‘voeten in de aarde’; Hij was God maar kwam als Mens naar deze aarde, en het werd één lijdensweg, van Baby tot 33 Jarige! Vergis je niet, denk er niet gering over! Jezus kwam uit Zijn hoge heerlijkheid naar dit rijk der duisternis, onverplicht! De geweldig grote liefde van de Vader en de Zoon voor jou en mij, brachten dit Goddelijke optreden op het aardse stof tot stand! Een optreden dat zijn weerga niet kent: God aan het kruis, om de straf voor Zijn schepsels te dragen! Jezus, Hij zag er niet uit, Hij was een en al bloed, “en als iemand voor wie men het gelaat verbergt”. [Jes. 53:3] Gods Zoon, Hij had al Zijn koninklijke waardigheid afgelegd, en hing daar, niet vastgehouden door spijkers, maar omdat Hij daar wilde hangen, voor jou en voor mij en voor ieder van ons!

En tóch is er Hoop omdat Hij de dood overwon! Hij legde het doodskleed af en zijn Vader kleedde Hem met eer en heerlijkheid! Wie is een God als Hij? De dood is niet het laatste voor ieder die gelooft in deze Verlosser! Zelfs de knoppen in de bomen getuigen van het nieuwe Leven, dat Jezus heeft verworven! Zou je dat ook niet eens gaan doen, of is Hij nóg steeds Iemand, voor wie jij je gezicht verbergt?

Een teken van hoop.

Je hoeft niet meer te vrezen
Je hoeft niet bang te zijn
De dood is nu verdreven
Verdwenen is de pijn.

Hoor je de bazuinen schallen
Jezus Christus leeft
En wij mét Hem,
dat is genade Dat is Pasen,
het is feest

In de hemel en op aarde
Klinkt verheugd een lied
Jezus christus, Overwinnaar
Hij verlaat de zijnen niet

Het kruis, een symbool van lijden
Is geworden tot een teken van hoop
Voor ieder mens in heel de wereld
Die in Jezus Christus gelooft.

[M. v.d.Meulen]

H. van den Berg,

Tel. 06-15062838

E-mail: berg.services@telfort.nl